Donderdagmiddag kwart over vier en de benedenzaal in Villa Randwijck zit bijna vol. Bij de deur staat nog een rij ouderen die ook graag naar binnen willen. Huisartsenpraktijk Randwijck heeft, in samenwerking met andere ouderenzorg-partners zoals Participe en Villa Randwijck, 70-plus patiënten uitgenodigd voor een bewonersbijeenkomst “Regie op ouder worden” om te praten over de zorg die je wel (of vooral niet) wilt in je laatste levensfase. Met ruim 90 aanmeldingen is het voor aanvang al een beetje uit de hand gelopen; drie keer zoveel mensen dan werd verwacht.
Praktijkondersteuners Christel Moerkerk en Wilma van Scheppingen die ook onaangekondigde gasten ontvangen zijn bang dat ze mensen naar huis moeten sturen. Om half vijf lijkt alles, met rollator en al, te passen. Antoinette van der Heijden, verantwoordelijk voor het project Proactieve Zorgplanning bij de eerstelijns zorgorganisatie Amstelland Zorg opent de bijeenkomst.
“Denk na over welke waarden voor jou in het leven belangrijk zijn, juist als je nog niet ziek bent.” Huisarts Yvonne van Dun en Robin Zuidam van Stichting het Bezinningshuis praten de bewoners bij aan de hand van een presentatie. Over de verschillende dimensies van welbevinden: fysiek, psychisch, sociaal en spiritueel en welke zorgverleners zich met die verschillende dimensies bezighouden. De verschillende aspecten van proactieve zorgplanning, waarbij het eigenlijk gaat om het begrenzen van de medische zorg worden door huisarts van Dun heel helder benoemd. In het ziekenhuis is men er vooral op gericht om direct medisch te handelen. Maar voor de huisarts is het heel belangrijk om te weten wat je niét wilt: Wil je gereanimeerd worden, want slechts 10% van de ouderen komt daar een beetje ‘normaal’ uit’. Wil je wel of niet naar de Intensive Care mocht het zover komen, en wil je nog wel een antibioticakuur als je al heel veel voor je kiezen hebt gehad en daar ook nog een longontsteking overheen komt. Vragen uit de zaal worden zorgvuldig herhaald: “Mag ik zelf kiezen welke thuiszorg organisatie ik wil?” en ” Zijn er eigenlijk ook mooie reanimeer-mij-niet penningen? Misschien is dat een gat in de markt?” grapt Zuidam.
Van Dun nodigt de bewoners van harte uit om met haar en haar collega-huisartsen en praktijkondersteuners van gedachten te wisselen over de laatste levensfase. Maar daarnaast is ook het delen met familie of vrienden heel zinvol en niet alles hoeft bij een notaris te worden vastgelegd. De zaal krijgt de opdracht met een buur links of rechts te bespreken wat sterven voor hem of haar betekent? Waar ben je bang voor in deze laatste levensfase? Een vrouw die liever niet met haar naam in de krant wil merkt op dat ze bang is de onhebbelijkheden van haar man niet goed meer aan te kunnen. “Als je ouder wordt worden je slechte karaktereigenschappen erger, ik ben veel gevoeliger geworden, ook voor de toenemende onverdraagzaamheid van mijn man en dat baart me zorgen, of ik dat straks nog aankan”.
Meneer Rhein (83) vertelt bij een kop soep en een broodje uit nieuwsgierigheid te zijn gekomen en alles eigenlijk al geregeld te hebben. “Het is je eigen verantwoordelijkheid om te zorgen dat je naasten weten wat je wel en niet wilt als je ziek wordt op deze leeftijd, dat lijkt mij heel logisch! ”Hij heeft zijn reanimeer-mij-niet-penning in zijn portemonnee want het ding om zijn hals geeft hem een onaangenaam gevoel. -foto penning- Ondanks dat hij nog niks nieuws gehoord heeft vindt hij het een leuke bijeenkomst.
Na de pauze wordt de palliatieve fase besproken en het verschil met palliatieve sedatie. Het laatste onderdeel van de bijeenkomst is het forum waar Participe, Thuiszorg, een pastoraal werker, Questio en Mantelzorg en Meer aan deelnemen om nog meer vragen uit de zaal te beantwoorden.
Mevrouw Pot (87) merkt op dat het voor sommigen wat te lang en teveel is: “Ik vond het geweldig omdat het een hele brede manier is om dit zo met elkaar te bespreken en het enige jammere is dat het zo lang is. Maar ik vind het een geweldig initiatief. En voor elke vraag waren er antwoorden. Over euthanasie heb ik ook nieuwe dingen gehoord dus dat is fijn. Binnenkort heb ik een afspraak met mijn neef die mijn testamentair executeur is om hierover verder te praten en dan wordt het ook een ‘gewoon’ onderwerp in plaats van iets om te vermijden.”
Van Dun is moe maar tevreden. “Aanleiding voor deze bijeenkomst is dat nog teveel, vaak dementerende en kwetsbare ouderen onverwacht in het ziekenhuis belanden en nu hebben we hier heel veel mensen bereikt en is een zaadje geplant wat betreft het bespreken van die laatste levensfase.”
Het is de bedoeling dat deze bijeenkomst ook bij andere wijken in de regio Amstelland georganiseerd gaat worden.
Bron: Amstelveen Nieuwsblad